Ei-genzinnig

Dat alles zeer strak georganiseerd is in Singapore ontdekten we algauw. Na een opnieuw soepele vlucht (yes) en een vlotte afwikkeling op de luchthaven (dubbel yes), waren we klaar om een taxi te pakken naar ons hotel. Al waren we de enigen in velden of wegen die een potentiële taxi ambieerden, zomaar in de eerste de beste stappen is niet de bedoeling.

Twee medewerkers wezen ons op de ingang van de ‘wachtrij’ (geheel verlaten); een doolhof van hekjes dat ons doet denken aan de welbekende pretparken. Dus gingen wij al slalommend keurig de bochtjes door tot we vooraan uitkwamen en opnieuw bevestigden dat we inderdaad kwamen voor een taxi. Algauw werd er eentje voor ons een speciaal vak in gedirigeerd, waarna de barrière aan medewerkers als een poort voor ons opende en al knikkend naar de taxi wees. Ook weer geregeld.

Eenmaal in het hotel waren wij door onze jetlag nog niet moe, het is hier dan wel tien uur ‘s avonds, maar onze gevoelsmatige interne klok geeft 6 uur aan. Dus gaan we nog even naar de Thai naast het hotel voor een klein hapje. We bestellen iets van ‘deep fried chicken’ (deep fried is altijd goed, alle potentiële ziektekiemen de kiem in gesmoord/gefrituurd).

Op een tv’tje in het kleine zaakje staat ‘the masked singer’ op; de Aziatische variant. Onverstaanbare hoge tonen met immens veel glitters, énig. Tel daar die gefrituurde kipfrikandel bij op en onze eerste Aziatische momenten zijn nu al top.

Arjan vraagt om de rekening en of hij ‘by card’ kan betalen. De serveerster knikt meermaals en vraagt ter bevestiging: “pay now?” Jep, doe nu maar. Ze vraagt het nog eens. “Pay now?” “Yes, pay now”.
Even later komt ze aan met een bonnetje, wijst ons op een code die onderaan gekrabbeld staat en zegt nogmaals: “pay now”. Als we de creditkaart tevoorschijn halen is ze verward. De grote baas wordt erbij gehaald en vraagt of we dan geen cash hebben, want hij accepteert geen creditcards. Tja, alleen euro’s. Nou daar heeft hij (in tegenstelling tot de mensen eerder deze week in Dubai) geen oren naar.

“Oké wait”, zegt de beste man, terwijl hij er op een drafje vandoor gaat. Nu is het onze beurt om verward te zijn. Een paar minuten later komt hij terug met een losse pin-terminal, vermoedelijk geleend van een vriend een straatje verder. In de ‘wachttijd’ hebben wij even ons huiswerk gedaan, en zo leerde Google ons dat ‘paynow’ een lokaal betaalsysteem is via je telefoon… Eind goed al goed.

Na een prima nachtje in ons knusse kamertje (koosnaampje: de postzegel) gaan we zaterdag op verkenning door de stad.

We beginnen met een ontbijtje in een winkelcentrum. In de foodcourt pikken we tussen alle wok- en rijsttentjes een zaakje uit waar ze toast verkopen. Voor de kids toast met pindakaas, voor ons de ‘ontbijtset’ bestaande uit toast hamkaas, twee zachtgekookte eieren en een kopi. Het lijkt op de foto op koffie, dus prima.

De ‘kopi’ blijkt rijkelijk aangelengd met melk en suiker, maar stiekem is zo’n kinderkoffie, zoals wij het gekscherend vaak noemen, best wel weer eens lekker. De eitjes daarentegen zijn even schrikken. Of eigenlijk, zijn ze ze vergeten te laten schrikken denk ik. Of überhaupt in de pan te gooien. Echt pellen is er niet bij, want zodra het eerste stukje schil wordt opengemaakt druipt de inhoud eruit in het bijgeleverde bakje. Viola, uw eiersoep staat voor u klaar.

We wandelen deze dag een flink eind door de mooie straatjes van Singapore. Wat opvalt is hoe groen de stad is. Overal perkjes, parken en zelfs menigmaal een groene oase op een verdieping ergens halverwege een hotel met een verdieping of 20.

Het hoogtepunt in de categorie groene oase is toch wel het park ‘Gardens by the bay’. We bezoeken het park ‘s middags en spotten uiteraard ook de welbekende kunstbomen.

Daarnaast bevat dit park voor ons, als gezin met jonge kids, nog een hoogtepunt. Er is namelijk een gratis toegankelijk kindergedeelte in het park met een (water)speeltuin. Ook wijzelf waanden ons even kinderen en trokken een sprintje tussen de verkoelende sproeiers door.

De namiddag brachten we door op de 16e verdieping van het hotel, waar het zwembad zich bevindt.

Tegen etenstijd pakken we een taxi op nogmaals richting ‘Gardens by the bay’ te gaan. We pakken een maccie en bewonderen de lampjes in het park, wat ook weer een prachtig gezicht is.

We sluiten de dag af met een biertje op het inmiddels gesloten dakterras, waar we stiekem nog even van het uitzicht genieten.

De volgende dag beginnen we wederom met een wandeling en gelijksoortig ontbijt, wat, afgezien van de eitjes, eigenlijk precies naar wens was. Oké, vandaag dan wél met zwarte koffie. Goede bodem voor onze stadswandeling.

We lopen naar Chinatown en bewonderen en majestueuze Buddha Tooth Relic Tower. Weliswaar alleen van buitenaf, hoewel binnen een relikwie van Buddha’s tand schijnt te liggen. We slenteren wat rond en scoren armbandjes. Want ik heb een missie: uit elk land een armbandje mee terug.

De middag spenderen we soortgelijk als de dag ervoor. Watersproeiers, rondje park en het hotelzwembad.

Die avond eten we bij een Thais restaurant en als de twee jongste op bed liggen mag Colin nog even opblijven om spelletjes te doen met ons op het dakterras.

Uiteindelijk liggen we er allemaal best op tijd in, want om 7 uur gaat de wekker om, na drie heerlijke dagen Singapore, de bus te pakken naar het volgende land. Op naar Maleisië!