SydNye

Misschien komt het omdat we de drukte inmiddels gewend zijn. Misschien omdat het een groot contrast is met Bali. Maar Australië voelt intens rustig en relaxt. Zelfs midden in Sydney is het verkeer kalm en overzichtelijk. De straten doen leeg aan. Het gevoel alsof je op straat bent wanneer Nederland een WK-finale speelt. Of door de winkelstraat rijdt op zondagmorgen om 7 uur. Nou heb ik met beiden zeer weinig ervaring, maar ik kan het me zo voorstellen. En juist nu geniet ik er intens van.

Het weer is eveneens perfect. Een prettig temperatuurtje, een zacht briesje die precies prettig langs je vel kriebelt. Sydney is gewoon ontspannen en genieten. Ontbijtje in de tuinkamer, voor Arjan is er een prima plek om te werken en de kids hebben speelruimte.

Na de kerstdagen lukt het Ivy weer om een beetje te lopen, dus gaan we even naar het park. Door heel Australië wemelt het van de nette mooie parken, met (water)speeltuintjes, gas-BBQ’s die je gratis kunt gebruiken, picknicktafels en sportvelden. Echt perfect, het nodigt uit om lekker buiten te zijn.

• 

• 

• 

• 

We bezoeken dat weekend ook Bronte Beach, een lekker strandje met een kindertreintje, speeltuin, zoutwater zwembad en kraampje met ijsjes! Plus een sportveldje, dus Colin is hem algauw gevlogen om zich aan te sluiten bij een potje volleybal. Grappig hoe hij overal waar we zijn meteen kijkt waar hij mee kan spelen/sporten en z’n eigen weg gaat.

• 

• 

• 

• 

Als je hier bent, zo op het strand, geloof je gewoon amper dat het jaar ten einde loopt en het écht de laatste dagen van december zijn.

Na het weekend spreek ik een ochtendje met Alana, Jorien en de kinderen af in het park bij Darling Harbour. Ook weer een heerlijke grote speeltuin waar de kinderen zich kunnen vermaken, omringd door ‘afhaalrestaurantjes’. Ik twijfel om in de middag nog richting opera house te wandelen maar voor Ivy’s voet moeten we dat nog maar niet doen.

• 

• 

• 

En zo komen we bij de allerlaatste dag van 2024. Wat een jaar… ik voel me op oudejaarsdag een beetje mwoa. Ik vind het moeilijk om het jaar af te sluiten waarin ik afscheid van m’n vader nam. Alsof ik hem achter laat in het oude jaar en een nieuw jaar begin, waarin hij er nooit zal zijn. De tijd is zo snel gegaan en dat is heel dubbel.

Want het is ook een jaar van dromen najagen, m’n hart volgen en een nieuwe weg inslaan.

Op die allerlaatste dag bak ik oliebollen, dankzij de mix die we in het Hollandse winkeltje hebben gescoord eerder die week. Er is in Sydney dus een Hollands zaakje, waar je onder andere hagelslag, drop, stroop, juszakjes, stroopwafels en oliebollenmix kan kopen. En naast etenswaar ook een hele collectie oud-Hollandse prulletjes, cd’s met Hollandse meezingers in een verbleekt hoesje, oudbollig ‘Hollands’ grootouders-donker-notenhouten-meubilair en eigenlijk alles waar de gemiddelde kringloopwinkel in Nederland niet eens vanaf komt. Het is kneuterig en dat maakt het misschien juist zo leuk om even te zijn. Lekker een portie poffertjes en broodje kroket eten in het cafeetje, aan tafels met zware hoogpolige tafeltapijten.

• 

• 

• 

• 

Afijn, oliebollen dus!

En dan is het voor Arjan tijd om z’n laptop dicht te klappen. Die man heeft in anderhalf jaar nog nooit een vrije dag genomen, dus welverdiende vakantie voor hem.

Daar moet op geproost worden. En dat doen we bij Barangaroo reserve, een familie vriendelijke oud&nieuw spot. We spreken er af met Alana en Jorien en de kinderen. En ook Alana’s ouders zijn erbij. Als we aankomen schrikken we ons een hoedje, het is kleedje aan kleedje helemaal volgestouwd op alle veldjes. Geen vierkante centimeter is onbenut. Uiteindelijk vinden we op het achterste veldje (weliswaar nauwelijks zicht op dé brug) nog plek. Maar wel dichtbij een speelgedeelte voor de kinderen met grote blokken, spellen en een sportveldje (Colin is er alweer van tussen).

Plus ook nog eens dichtbij de bar en foodtrucks. En, wat blijkt: dichtbij een Australische Nederlander die samen met zijn vrouw voor de EHBO werkt hier bij de organisatie. Ze wonen al 42 jaar in Australië, maar een oliebol lusten ze nog steeds graag (en laten we die nou nét mee hebben).

• 

• 

• 

• 

In Australië is er 2x vuurwerk: om 9 uur en om 12 uur. Wij besluiten na de vuurwerkshow van 9 richting huis te gaan en vanaf daar het 12 uurs vuurwerk te kijken. In de taxi terug vallen Colin en Ivy al bijna in slaap en rond elf liggen ze allemaal te slapen in hun bedjes.

• 

• 

• 

• 

• 

Wij zetten de TV aan en kijken de show bij het Opera House, waar Robbie Williams de grote show geeft in de aanloop naar middernacht. Gek dat we in diezelfde stad zijn, een van de meest iconische steden ter wereld om oud en nieuw door te brengen.

Als het iets voor 12 is lopen we naar het einde van de straat. Vanaf de grote weg heb je overzicht over de hele stad en zien we het vuurwerk vanaf de diverse locaties de lucht in gaan. In Sydney wordt de vuurwerkshow vanaf 16 locaties in de stad synchroon afgeschoten, wat we heel mooi konden zien vanaf deze afstand. Ook de contouren van de brug konden we zien, heel tof. Het schijnt dat er oudejaarsavond voor 6,3 Australische dollars de lucht in is gegaan, bijna 4 miljoen euro. Wat een enorm strak georganiseerd evenement is het voor zo’n stad, waar meer dat een miljoen bezoekers op afkomen.

• 

• 

De volgende dag hadden we bedacht met de Nederlandse nieuwjaarsduik in Sydney mee te doen, maar ik had eigenlijk geen zin. Voelde er meer voor om het huis alvast een beetje op te ruimen, boodschappen te doen en de dag lekker afsluiten bij de ‘bowling’ op de hoek van de straat. Bowling is hier meer een soort jeu de boule spel dat buiten op een veld gespeeld wordt. Er zit een gezellige beergarden bij, inclusief een familie gedeelte. Een soort tuin met picknicktafels, een speeltuintje en allemaal gezellige groepen die hier komen voor een hapje en drankje in het zonnetje. We hebben daar de afgelopen weken meerdere middagjes op het terras doorgebracht, zo’n fijne plek.

• 

• 

• 

• 

Kinderen lekker samen spelen en wij raken hier en daar aan de praat met andere mensen. Heerlijk plekje, en helemaal prima om deze eerste dag van het jaar te vertoeven. Eenmaal terug bij het huis gaan de kinderen nog even los op hun stepjes, waarna het echt tijd is om voor de laatste keer hier in de bedjes te kruipen. Morgen begint het camper avontuur!