Of we hier een relaxt luizenleventje leiden? Nou gezien de vertraging van de blogs niet 😉 We hebben het hartstikke druk joh!
Ik neem jullie even mee naar vorige maand. Want in de eerste twee weken wonen op Bali hebben we al een hoop lessen geleerd;
- Als je niet failliet wilt gaan wijk je van je westerse producten af in de supermarkt. Dus geen appels, geen puntje brie en zéker geen yoghurt.
- Als je het gezellig wilt houden met de drie draakjes die wennen aan een nieuwe school, dan plan je niet te veel na schooltijd op doordeweekse dagen. Dus geen strand, geen restaurants en zéker geen shop-aangelegenheden.
- En, last but not least: de dagen gaan sneeeeeel hier!
Want waar we voor ons gevoel nét begonnen zijn aan de acclimatiseringsfase staat Arjans eerste werktrip naar Nederland al op de stoep. Huh? We zijn er toch nog maar pas? Ik begon net lol te krijgen in dat scooteren…
Dus zwaaien we de laatste zondag van augustus Arjan uit. Heel dubbel en eigenlijk gewoon stom. Een gezellig filmpje met pizza op de bank werkt als goede pleister voor het grote verdriet van de kindjes die avond. En afgezien van het feit dat ze lopend naar school moeten (langs wat roedels intimiderend blaffende honden) is het grootste leed alweer achter de rug de volgende morgen.
De eerste twee dagen ben ik alleen met de kinderen. Als ze op school zijn probeer ik zoveel mogelijk voor te werken, want vanaf dinsdagnacht komt Maxime me vergezellen! Nacht ja, want om half twee komt ze aan na een reis van meer dan 30 uur. Met een tijdverschil van 12 uur is haar hele dag-nachtritme omgegooid en de drie kleine nachtegaaltjes in Huize Hoogland bevorderen het jetlag-herstel ook niet bepaald. De dagen beginnen hier -mede dankzij de hanen en honden- vroeger dan vroeg. Maar dat geeft niet, overdag relaxen we in de zon en ’s avonds gaan we na een paar afleveringen Luizenmoeder (gouwe ouwe, blijft leuk) vroeg op tuk. En het is vooral ontzettend fijn om extra hulp te hebben met de kindjes.
Tegen het eind van die week maakten we een voorzichtig plan voor het weekend; laten we lekker een nachtje naar Nusa Dua gaan! Strand, palmbomen, cocktails, zwemmen… Klinkt goed! De zoektocht naar hotels maakte ons dolenthousiast, het ene na het andere paradijselijk oord kwam op ons schermpje voorbij. En zo boekten we een prachtig vijfsterrenresort, met een kleine (zeer welkome) korting voor twee niet-annuleerbare kamers. Ach, what could possibly go wrong?
Nou, dat zal ik je vertellen… Want wie Bali zegt, zegt Belly. En jawel, die kwam gezellig op bezoek de nacht voor vertrek. Zo ontzettend zuur, en tevens een dilemma; thuis blijven of ga ik alleen met de kindjes…? Dat hele niet-annuleerbare hijgde in m’n nek, en een aantal kleine bruine smekende oogjes kruisten m’n blik. Ik besloot toch te gaan, hopend dat Maxime zich later bij ons kon voegen. Rond het middaguur kwam ik aan bij Melia resort, en de foto’s logen er niet om. Wát een paradijs!
Na een verkenningsronde waren de kinderen meteen niet meer weg te krijgen bij de kidsclub en zat ik in m’n eentje aan de lunch met een glas wijn. Ik vond dat ik hem wel verdiend had, zo op alleenstaande-moeder-mini-vakantie. Want zo voelde het toch wel een beetje. Toen het bonnetje van de lunch ten tonele verscheen verslikte ik me bijna in het laatste slokje (blijkbaar peperdure) rosé. Dat beloven prijzige dagen te worden. Bij het ophalen van de kamersleutel besloot ik dat er niks anders opzat; een upgrade naar all-inclusive. De kinderen hadden namelijk al bedacht om elk uur een ijsje te halen, dus dit was een noodmaatregel. Colin was er nogal mee in z’n nopjes: “voelt echt lekker hè mam, dat all-in”
Goddank knapte Maxime ook op in de loop van de dag en kon ze zich tegen de avond bij ons voegen. Gelukkig maar, want deze mooie plek is er echt eentje voor in de top 10!
Er is voor de kinderen genoeg te doen en mede dankzij Australische vaderdag zijn er veel (Australische) kinderen om mee te spelen. Riff vermaakt zich ontzettend in de sfeervolle kidsclub en het zijn hele relaxte dagen.
Toch gek, om met de kids zulke herinneringen te maken hier op Bali, terwijl Arjan daar geen onderdeel van is. Maar goed, die staat dat weekend met een biertje op de wielerronde dus daar weiger ik medelijden mee te hebben.
Het was een heerlijke minivakantie, twee dagen voelen dan opeens ook als vier. Heerlijk.
Volgende blog volgt snel, even de achterstand inlopen 😉
Groetjes!
Wat lekker allemaal, kan niet wachten xx mam
Heerlijk om mee te genieten! X Connie
Weer leuk om n verhaal te kunnen lezen! We kwamen Arjan nog tegen in Heemskerk dat we boodschappen wilden gaan doen. Ik had echt zoiets van hé die zit toch in Bali! Je verwacht het dan niet.
Super leuk om te lezen jullie avontuur in Bali 💋