“Wat doen we…?” – Hobbel hobbel
“Rijden we door…?” – Kraak kraak
“Ik twijfel…”
“Ja.. ik ook..” – Hobbel hobbel
“Wat als we nog meer schade rijden…? – Rammel rammel
“Omkeren…? Of..?” – Hobbel hobbel
“Alles klappert…” – Rinkel ratel
“Tja… Maar als we niet gaan krijgen we er zeker spijt van….”
“Ja…. Dan rijden we toch maar door..”
Zo ongeveer ging de route naar Kwai. Ons opnieuw begeven op de zandwegen maakte de nodige twijfels los. Maar, zoals het spreekwoord luidt; moeilijke wegen lijden naar de mooiste bestemmingen. Nou dat klopt hier volledig!
We komen die middag aan in Kwai, aan de Okavango Delta. Een lokale bevolkingsgroep heeft hier een kleinschalige camping opgezet. Zonder westerse voorzieningen of stroom, en bovenal: zonder hekken! Maar wel mét het prachtigste uitzicht en alle ruimte.
De plekken zijn zelfs zo ruim opgezet dat de meneer van de ‘receptie’ (gehuisvest in een tentje met een whiteboard) zichzelf aan boord van onze auto uitnodigt om ons naar de plek te brengen.
Als hij ziet dat alle passagiers reeds geplet zitten tussen kussens, tassen en aangevreten broodjes besluit hij aan de zijkant van de auto te gaan hangen. No problem, doet hij wel vaker zegt hij.
Dus rijdt Arjan voorzichtig langs de prikkel bosjes om onze buiteboordgast niet te verwonden (de lak van de auto hebben we inmiddels opgegeven) om uiteindelijk bij een mooi plekje aan het water aan te komen. Hier is het!
Naast het gebruikelijke woon-, slaap- en kookvertrek hebben we hier ook een pop-up badkamertje op te bouwen. Tot grote lol van de kids, die natuurlijk geheel toevallig meteen ‘moeten’.
We eten die avond vroeg, aangezien we onze kleine reizigertjes liever niet meer in het donker buiten laten banjeren tussen al dat potentiële wild. En dat is dus al rond 6. Maar dolblij zijn ze wanneer ze samen, met zaklampjes, bovenin de tent mogen tekenen. Lekker knus.
Die nacht horen we van alles kraken en ritselen rondom de tent en bij het water. We weten ergens heus dat dieren niet zomaar een onverklaarbaar object in de vorm van een auto met daktent zullen aanvallen. Maar toch, al die geluiden zijn bere-spannend.
Of eigenlijk: leeuwenspannend. Want raad eens wie die nacht zijn poezelige pootafdruk heeft achtergelaten op de zandpaadjes vlakbij de tent…?
Iets voor achten staan er twee vriendelijke mannen aan de ontbijttafel, klaar om ons mee te nemen naar de Mokoro bootjes. We gaan een traditioneel vaartochtje maken door de Okavango Delta!
De bootjes voelen wat wiebelig maar glijden super soepel door het water. Algauw worden we geattendeerd op een grommend geluid in de verte. “Lion” luidt de kort en bondige verduidelijking van onze gids. Ze zijn dus in de buurt… Daarmee zijn onze twijfels of de pootafdrukken wel écht van een leeuw waren, direct van tafel.
Tussen het leeuwengegrom verderop en peutergebrabbel vanuit de boot voor me is het rustgevend stil zo op het water. We varen door de drassige grassen en komen een olifant tegen aan de waterkant. Wauwwww wat indrukwekkend! En zo dichtbij! De gids hurkt in z’n boot en dempt zijn stem om de beste reus niet te laten schrikken. Iets dat Riff niet snapt; stil zijn? wat is dat? Gelukkig was het voor de olifant slechts reden om achterdochtig op te kijken, naar gelukkig niet om op ons af te stevenen. Want hoe groot de spierballen van onze gidsen ook zijn, ik geloof niet dat ze een olifant eruit roeien.
Het is echt een prachtige tocht. De natuur ziet er zo anders uit vanaf dit perpectief. Dit hadden we inderdaad voor geen goud willen missen.
Bij terugkomst op de camping bespreken we onze opties voor de komende dagen onder het genot van een bakkie oplospleur.
We besluiten richting Zuid-Afrika te gaan om daar nog wat te kamperen. Botswana is prachtig, de natuur is zó indrukwekkend. Zo divers en nog zó puur. Waar kom je nou volop olifanten tegen op de openbare wegen? Maar Botswana is ook intensief. De routes, het extreme back-to-basic op sommige plekken. Een memorabele ervaring, maar voor nu genoeg.
Blijven we hier nog een nacht…? Voor de kinderen betekent dat vooral: op gedempt volume dichtbij de tent spelen. Zeker nu we de bevestiging hebben dat zowel de olifanten als leeuwen binnen steenworp afstand zijn… En eerlijk is eerlijk. Het is mooi geweest. De zandwegen en afgelegen accomodaties, we zijn voldaan en het is prima ze achter te laten. Dus rijden we die namiddag alvast weer terug naar Maun en maken we een plan voor de komende reisdagen.
We zijn opgelucht dat de kogel door de kerk is. Een paar dagen eerder dan eigenlijk gepland, maar: op naar Zuid-Afrika.
De dag erna maken we een lange reisdag en arriveren we tegen schemering bij onze overnachtingsplek. Nét over de grens, in Zuid-Afrika. Het blijkt een zogeheten game farm, waar je ook jacht-arrangementen kan boeken. Voor een afgesproken bedrag mag je dan een zebra, impala of zelfs buffel afschieten. Iets dat ons persoonlijk niet bepaald aantrekt, maar hier blijkbaar het ultieme uitje is… De grote haken naast het ‘slachtkamertje’, de opgezette dierenkoppen overal aan de muren… Ik krijg er een beetje de kriebels van.
Maar het is eigenlijk echt een prachtige sfeervolle accommodatie. We hebben een leuk huisje en er is een heerlijk restaurant. En voor de niet-jagers kun je hier ook een tourtje maken om de dieren gewoon te bewonderen. Levend en wel.
Voor ons is daar helaas geen tijd voor, want de volgende dag vervolgen we al vroeg onze weg. Op naar Hazyview. We boekten een huisje op ‘Hazyview cabanas’, een resort waar we vier jaar geleden ook verbleven. Lekker relaxen, mooie accomodaties, in de speeltuin spelen, genieten van het zwembad en het fijne restaurant.
Heerlijke plek en dichtbij Kruger, waar we veel nieuwe avonturen gaan beleven. Stay tuned..!
Gelukkig weer wat luxe🥰
Hi! Just wondering- what template did you use for your website? I want to use it on my blog at https://similar.my.id
😘😃😎
Hi! Sorry i just curious, what template did you use for your website? I want to use it on my website at https://www.gdiz.eu.org