Ochtendmensen

Relaxen aan het strand en zwembad, zo op onze laatste Miami dag. Die ik begon met het verwerven van een ontbijtje samen met m’n jongste twee kipjes. 

Op het menu: broodje Subway. Volgens Google Maps moet er eentje schuin tegenover het hotel zitten, maar dat was nog even zoeken. Bleek in een ander hotel te huisvesten. De ietwat ongemotiveerde broodbakker leek nogal geïrriteerd toen iemand (ik in dit verhaal) al in het eerste kwartier na openingstijd een bestelling kwam plaatsen. Terwijl ik stond te wachten moesten er eerst deegrolletjes op een plaat worden gelegd, al sjokkend een mesje worden gezocht en op het gemakje een oven worden uitgezet. Inmiddels een half uur na openingstijd, plaats ik m’n bestelling. M’n navolgelingen hebben inmiddels het hazenpad gekozen en zijn in geen velden of wegen meer te bekennen. De Subway-man kijkt op en vraagt me naar m’n bestelling.

Hoeveel broodjes ik wil? 4??? Serieus??? Okay…. Rollend met z’n ogen. Tja, we kunnen niet allemaal ochtendmensen zijn, maar wellicht is een baantje in een nachtclub dan meer je roeping, in plaats van bij een broodjeszaak. Hij leek overigens zichtbaar opgelucht dat hij op 3 van de 4 broodjes kaas-kip géén extra sla/tomaat en aanverwante entourage hoefde te strooien. Toch weer een meevallertje zo op de vroege morgen.

We ontbijten dus op de hotelkamer, waar mijn eigenste ‘niet-ochtendmens’ inmiddels ook in het land der levenden is. Daarna is het relaxen geblazen aan afwisselend strand en zwembad, ons hotel heeft beiden in het assortiment. 

Kids vermaken zich lekker op het zand, en later respectievelijk in de hotelkamer voor een middagdut (leve de WiFi babyfoon) en in het water met andere kleine vakantiegangertjes. Kortom, een hele chille dag.

In de namiddag wandelen we opnieuw naar Ocean Drive, onderweg komen we nog menig F1 festival-feestje tegen op de verschillende stranden. Colin kijkt vandaag z’n ogen uitkijkt naar de dikke waggies die er her en der geparkeerd staan. Ikzelf vind vooral de oldtimers enig en zeer fotogeniek.

Ff speeltuintje meepakken en vervolgens eten bij restaurant Jalepeños, met Mexicaans menu (joh, boerenkool met worst zou raar zijn gezien de naam…) 

We pakken een Ubertje terug, want met opnieuw zo’n 6 wandelkilometers zit de pré-avondvierdaagse er wel op voor de kleinste benenwagentjes van onze familie.

Inmiddels zijn de laatste 24 uur Florida ingegaan, jeetje wat is het omgevlogen. 

We proosten nog even samen in de hotelbar (leve de WiFi babyfoon hoofdstuk 26) op deze heerlijke reis. 

Morgen nog een laatste dagje genieten van de zon en dan vliegen we ‘s avonds, via Spanje, naar de Hollandse zon!

Tot zondagavond in Nederland!